O mieście
A pomniejsz czcionkę A standardowy rozmiar A powiększ czcionkęPabianice znajdują się w aglomeracji łódzkiej. Stanowią zarazem centrum 120-tysięcznego powiatu. Funkcjonują tutaj najważniejsze dla społeczności instytucje i urzędy. Miasto liczy 63 tys. mieszkańców i obejmuje obszar 33 km2. Dogodne położenie w środku Polski, w pobliżu autostrad, linii kolejowych i autobusowych oraz portu lotniczego Łódź-Lublinek, sprzyja wszechstronnej aktywności gospodarczej i szeroko pojętej współpracy.
Miasto szczyci się unikalnym układem urbanistycznym, świadczącym o bogatej przeszłości. Renesansowe budowle sąsiadują z XIX-wiecznymi fabrykami i pałacami przemysłowców. Udanej rewitalizacji podlegają dawna zabudowa, np. Fabryka Wełny i miejsca wypoczynku, np. park J. Słowackiego. Rekreacji i uprawianiu sportu służą m.in. hala tenisowa, pływalnia kryta, kąpielisko, stadion, pole golfowe. W mieście występuje przemysł chemiczny, spożywczy, elektromaszynowy, odzieżowy, drzewny. Rozwija się rzemiosło. Powstają centra handlowo-usługowe, banki i hotele. Przyjazne miasto nad rzeką Dobrzynką jest otwarte dla inwestorów i gości z kraju, i zagranicy.
Dwór Kapituły Krakowskiej (zwany zamkiem) (Stary Rynek 1) - wybudowany w latach 1566-1571 w stylu renesansowym przez Kapitułę Krakowską, właściciela dóbr pabianickich. Kościół św. Mateusza i św. Wawrzyńca (Stary Rynek) – kościół parafialny wybudowany na miejscu dawnej drewnianej świątyni w latach 1583-1588 przez Kapitułę Krakowską. Budynek dworcowy (ul. Łaska 37) – wzniesiony w 1900 r. (odnowiony w 2005 r.) Typowy przykład architektury kolejowej carskiej Rosji. Dom mieszkalny tzw. „dom tkacza” (ul. św. Jana 20), drewniany, wybudowany w stylu łużyckim w 2 ćw. XIX w. Kościół ewangelicko-augsburski św. Piotra i św. Pawła (ul. Zamkowa 10) - wzniesiony w latach 1827-1831 w stylu klasycystycznym. Pałac przemysłowca (ul. Zamkowa 5) – wybudowany w 1883 r. w stylu eklektycznym przez rodzinę Enderów. Budynek przemysłowy (ul. Zamkowa 4) - wybudowany w 1891 r. przez firmę Krusche i Ender. Willa (ul. gen. Kazimierza Pułaskiego 21) – wybudowana w latach 1927-1928 r. dla lekarza pabianickiego dr Witolda Eichlera. Kaplica cmentarna (ul. Ewangelicka) – wniesiona w 1904 r. w stylu secesyjnym (mauretańskim) z fundacji Zofii Kindler jako mauzoleum rodzinne. Cmentarz ewangelicki (ul. Ewangelicka) – założony w połowie XIX w.; zachowane grobowce i nagrobki znanych rodzin fabrykanckich. Dom Ludowy (ul. Tadeusza Kościuszki 14) – wybudowany w 1903 r. zawsze służył jako placówka kulturalna. Dom mieszkalny (ul. ks. Piotra Skargi 78) – wzniesiony w 1885 r.; pracownia Bolesława Nawrockiego, znanego polskiego malarza. Kościół św. Floriana (ul. Warszawska 34), wybudowany w latach 1899 - 1905 r. w stylu eklektycznym wg projektu Tadeusza Markiewicza. Willa przemysłowca (ul. marsz. Józefa Piłsudskiego 14) – wzniesiona w 1905 r. w stylu eklektycznym przez rodzinę Saengerów. Cmentarz żydowski (ul. Jana Pawła II 57) – założony w połowie XIX w., położony na południowo–zachodnim skraju miasta. Zespół budynków szkolnych (ul. Zamkowa 65) – wzniesione w latach 1922-1924 wg projektu znanego polskiego architekta Zdzisława Mączyńskiego. Willa przemysłowca (ul. marsz. Józefa Piłsudskiego 12) – wzniesiona pod koniec XIX w. przez rodzinę Schweikertów. Pałac przemysłowca (ul. Zamkowa 26) - wybudowany w latach 90. XIX w. w stylu eklektycznym przez rodzinę Kindlerów. Budynek biurowy (ul. Zamkowa 3) wzniesiony w 1865 r. przez rodzinę Krusche jako dom mieszkalny i kantor główny. Kościół Najświętszej Marii Panny Różańcowej (ul. Zamkowa 39) - wybudowany w latach 1898-1908 na potrzeby robotników pabianickich fabryk. Domy tkaczy (ul. Zamkowa 21, 23) - wzniesione w latach 1833-1836 przez Beniamina i Augusta Kruschów w stylu klasycystycznym. Pastorat (ul. Zamkowa 8) – dom parafialny parafii ewangelicko-augsburskiej, od 1902 r. siedziba pastorów. Budynek szkoły (ul. Stefana kard. Wyszyńskiego 4) – wzniesiony w 1882 r. przez firmę Krusche i Ender dla szkoły fabrycznej, do której uczęszczał Rajmund Kolbe.
Stosunkowo niewielkie miasto zapewnia komfort i bezpieczeństwo. Stwarza warunki do pracy, nauki, twórczości artystycznej, wychowywania dzieci. Mamy do czynienia z bliskimi relacjami społecznymi, nieśpiesznym trybem życia, chęcią niesienia pomocy, przywiązaniem do lokalnych tradycji, zaangażowaniem na rzecz wspólnoty. Jednocześnie w każdej chwili możemy korzystać z przebogatej oferty, jaka gwarantuje wielka Łódź. Urok średniej wielkości miasta splata się nierozerwalnie z atrakcjami metropolii.
Autor: Sławomir Saładaj