Mickiewicz

Witold Mickiewicz urodził się w 1934 roku w Warszawie, ale po powstaniu warszawskim trafił wraz z rodziną do Pabianic. Tutaj mieszkał i pracował w Pabianickich Zakładach Przemysłu Bawełnianego (PZPB). W 1962 roku zrealizował pierwszy film dokumentalny o mieście pt. „Pabianicka opowieść” – produkcja Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna i Filmowa w Łodzi. Do historii polskiego kina przeszedł jednak dzięki współpracy z Jerzym Skolimowskim. Był autorem zdjęć do filmu fabularnego „Rysopis” w reżyserii Skolimowskiego. Film otrzymał wiele nagród zarówno za reżyserię, jak i zdjęcia. W 1966 roku na łamach Życia Pabianic filmowca przedstawił Jerzy Kałużka.

Nazwisko Witolda Mickiewicza nie jest obce pabianickim kinomanom i czytelnikom naszej gazety. Ten szczupły, wysoki 33-letni filmowiec znany jest przede wszystkim jako twórca filmu dokumentalnego pt. „Opowieść pabianicka”. Film ten oparty jest na zdjęciach obiektów, objętych akcją strajku w roku 1933 w Pabianicach oraz na materiale ikonograficznym udostępnionym przez Komitet Zakładowy PZPR w „Bawełnie”. Jest to film 3—minutowy, zrealizowany w ramach ćwiczeń operatorskich w ciągu zaledwie 10 dni. Film ten dość często wyświetla się w Pabianickich ZPB, jako że zakłady te posiadają jedną z kopii filmowych.

Skoro już mowa o pierwszym pabianickim filmie, to warto dodać, że jego scenarzystą, montażystą, reżyserem i autorem tekstu w jednej osobie był właśnie Witold Mickiewicz. Pracował on także w PZPB i wystawiał w gablotkach zakładowych wiele własnych – oryginalnych i ciekawych zdjęć o różnorodnej tematyce.

„Opowieść pabianicka” – jak twierdzi jest twórca – nakręcona została w trakcie realizacji jego dyplomowego filmu fabularnego pt. „Rysopis”. Była to praca dyplomowa Mickiewicza i Skolimowskiego. Z tym, że Mickiewcz wykonywał swoją pracę dyplomową po 5-letnim okresie przerwy. W roku 1955 przerwał bowiem studia, będąc na 4 roku PWSTiF i pracował początkowo w Wytwórni Filmów Dokumentalnych, a następnie przy realizacji filmu fabularnego „Zamach”. Z kolei W. Mickiewicz pracował jako reżyser oświetlenia w Telewizji Warszawskiej, a następnie jako operator kamery w Łódzkiej Telewizji (rok 1962).

Kiedy rozmawialiśmy z pabianickim filmowcem, był trakcie realizacji swojego samodzielnego filmu w Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi pt. „Kurant gdański’. Film ukazuje Gdańsk o zmierzchu, jego ciekawą architekturę od strony morza. Kolejnym jego filmem będzie realizowany w Warszawie film popularnonaukowy „Energetyka”. Jest to film, w którym W. Mickiewicz pragnie pokazać widzowi, jaką role odgrywa w gospodarce państwowej moc elektryczna..

Wkrótce pabianiczanie ujrzą na srebrnym ekranie jego ukończone filmy: „Suchy dok” oraz „Gdańskie spotkania”. Pierwszy z tych filmów spotkał się z nadzwyczaj pozytywną oceną i zdobył w Świnoujściu „Złotą Fregatę”, a na Festiwalu Filmów Turystycznych w Warszawie – II nagrodę. Niebawem zobaczymy również film zrealizowany przez W. Mickiewicza w roku 1965, pt. „Droga nr 15”. Jest to ciekawa i zupełnie nowa pozycja w krótkim metrażu, celująco oceniona przez Komisję Ocen Artystycznych.

W swoich dalszych planach Witold Mickiewicz pragnie nakręcić jeszcze jeden film o Gdańsku.

W ostatnich dniach oglądaliśmy Witolda Mickiewicza na łódzkiej promenadzie, gdzie dokonywał zdjęć do swojego kolejnego filmu o ulicy Piotrkowskiej. Ponadto młody filmowiec pracuje jako asystent katedry Sztuki Operatorskiej w PWSFiA i w tym roku opiekuje się szeregiem filmów dyplomowych, na co – jak sam zresztą twierdzi – poświęca najwięcej czasu.

Na zakończenie naszej rozmowy Witold Mickiewicz poinformował mnie, że wyjedzie do Stanów Zjednoczonych, na jednoroczne stypendium, gdzie zamierza zrealizować film o Polonii amerykańskiej. Pragnie też powrócić jeszcze raz do tematyki pabianickiej. Z okazji zbliżającego się 10-lecia tygodnika „Życie Pabianic” myśli o zrealizowaniu filmu, pokazującego jego historię, pabianickich Czytelników i przemiany jakie zaszły w naszym mieście w tym dziesięcioleciu. Ale jak dotychczas, są to na razie tylko projekty, które może zmienić życie, podpowiadające coraz więcej ciekawych tematów.

Filmografia Witolda Mickiewicza obejmuje 55 prac. Ostatni film, który nakręcił to „Maskarada” z roku 1988. Zasłynął przede wszystkim zdjęciami do filmu fabularnego „Rysopis”(1964). Był to debiut fabularny Jerzego Skolimowskiego, a zarazem pierwsza część dyptyku o losach Andrzeja Leszczyca – młodego wrażliwego człowieka, zagubionego we współczesnym świecie, rozpaczliwie szukającego wyjścia z beznadziejnej codzienności. Film zdobył liczne wyróżnienia w kraju i na świecie, m. in. nagrodę za reżyserię na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Arnheim w 1965 roku, Syrenę Warszawską Polskiej Krytyki Filmowej w 1966 roku oraz laurami na Międzynarodowych Spotkaniach Krytyków w Mediolanie, Kongresie Filmu Niezależnego w Lyonie i Festiwalu Filmu Nowego w Pesaro.

Pabianiczanie byli zainteresowani szczególnie „Pabianicką opowieścią” wyświetlaną podczas wielu spotkań okolicznościowych w Pabianickich Zakładach Przemysłu Bawełnianego.

„Pabianicka opowieść”

Etiuda szkolna

Produkcja: Polska

Rok produkcji: 1962

Gatunek: Etiuda dokumentalna

Czarno-biały. 35 mm. Agfa. 580 m. 21 min.

Zdjęcia: Witold Mickiewicz

Współpraca: Zbigniew Pietrasiak i Zbigniew Nawrocki

Komentarz: Wiktor Jarzębski

Lektor: Wojciech Pilarski

Opracowanie muzyczne: Zofia Widerska

Produkcja: Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna i Filmowa (Łódź)

„Pabianicka opowieść/’ znajduje się w filmotece Muzeum Miasta Pabianic.

http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1111027

Autor: Sławomir Saładaj