Telewizja

W 2014 roku w sieci internetowej – na stronie Krzysztofa Dumki „Maszyna wyobraźni” -  ukazał się tekst mówiący o historii telewizji lokalnej w Pabianicach autorstwa Radosława Żurawskiego. Jest to jedna z pierwszych opowieści o początkach nowego środka przekazu na naszym terenie.

Pierwszy lokalny program telewizyjny w Pabianicach nadany został 13  stycznia 1993 r., a idea jego powstania zrodziła się w grudniu 1992 roku. Autorem pomysłu stworzenia takiego programu w Pabianicach był Mirosław Kacprzak, automatyk i elektronik, który sprowadził do Pabianic firmę Gosat Service i działając w jej imieniu zorganizował pierwszą profesjonalną sieć kablową na terenie naszego miasta w osiedlu Bugaj.

Gosat Service była firmą wyspecjalizowana w instalowaniu takich sieci i działała na podstawie wszystkich niezbędnych wówczas zezwoleń. W jej sieci na Bugaju  z jednego urządzenia czołowego, znajdującego się w bloku przy ul. Nawrockiego 30 (blok 301)  rozprowadzany był do mieszkań abonentów sygnał około 10 programów telewizyjnych. Ideą Mirosława Kacprzaka było wprowadzenie do tego pakietu także programu lokalnego, podobnie jak to wcześniej uczyniono w kilku miastach, w których firma Gosat Service również miała sieci.

Swój pomysł Mirosław Kacprzak przedstawił Witoldowi Szulcowi, którego znał jeszcze z czasów wspólnej pracy w Fabryce Urządzeń Mechanicznych. Witold Szulc, który już wówczas zajmował się techniką wideo, pomysł podchwycił i w ten sposób powstał pierwszy dwuosobowy zespół producentów i równocześnie pierwsza redakcja lokalnego programu telewizyjnego. Program otrzymał nazwę TOP, będącą skrótem od słów „Telewizja Osiedlowa Pabianice”. Autorem nazwy był Witold Szulc, który – jak wspomina – wymyślił  ją jadąc swoim Fiatem 126 p, krótko przed Bożym Narodzeniem 1992 roku.

Nim zainstalowana została sieć firmy Gosat-Service, w Pabianicach istniały już niewielkie sieci obejmujące 2-3 bloki, zwane potocznie spółdzielniami, ale działały one bez żadnego zamocowania formalnego i rozprowadzały jedynie kilka programów z nadajnika satelitarnego. Przepisy, które weszły w życie w 1995 roku spowodowały, że małe amatorskie sieci musiały zniknąć  pod rygorem kar, jakie groziły za nielegalne prowadzenie tego typu działalności . Mirosław  Kacprzak i Witold Szulc uzyskali zgodę firmy Gosat Service na rozpowszechnianie w jej sieci na terenie Pabianic programu lokalnego. Obowiązujące wówczas przepisy nie nakładały jeszcze na nadawcę obowiązku posiadania koncesji KRRiT.

Przez pierwszych kilka tygodni Mirosław Kacprzak i Witold Szulc sami realizowali program. Następnie  dołączył do nich Mariusz Magrowicz, który podjął się obowiązków operatora kamery i w trzyosobowym składzie zespół pracował przez mniej więcej trzy miesiące. Witold Szulc zajmował się wówczas przede wszystkim stroną merytoryczną programu, a Mirosław Kacprzak stroną techniczną. Produkcja programu odbywała się w mieszkaniu Witolda Szulca i  na jego prywatnym sprzęcie.

Nadawane wówczas audycje miały najczęściej formę realizowanych w szybkim tempie reportaży z różnych wydarzeń z życia miasta i jego mieszkańców, z przewagą tematyki kulturalnej i sportowej. Program nadawany był codziennie w dni poednie i trwał zwykle 10-15 minut. Po kilku miesiącach pojawiły się pierwsze wiadomości, które nosiły tytuł „Echa tygodnia”. Program był emitowany w poniedziałki i stanowił zbiór najważniejszych informacji z mijających siedmiu dni. Codzienne wiadomości z udziałem dziennikarza prowadzącego pojawiły się w 1995 roku.

Do sierpnia 1993 roku program TOP funkcjonował bez jakiegokolwiek  finansowania z zewnątrz, a osoby pracujące przy jego tworzeniu nie otrzymywały żadnego wynagrodzenia. Było to prywatne przedsięwzięcie grupy entuzjastów, realizowane dla własnej przyjemności i satysfakcji.

Do emisji w sieci kablowej wykorzystywano początkowo kanał Sky News. Program Sky News był o godz. 17.15 wyłączany i uruchamiano emisję programu TOP, która trwała zwykle 15-20 minut. Emisja była jednokrotna, bez powtórzeń (pętli czasowej). Od września 1993 roku program TOP nadawano na oddzielnym kanale, a firma Gosat-Service zaczęła dostarczać pakiety programów zawierające filmy i programy rozrywkowe z prawem do emisji. Taki pakiet programowy trwał od godz. 17.15 do ok. 23.00 i zawierał okienko przeznaczone na program lokalny TOP. Stopniowo do zespołu realizatorów telewizji TOP zaczęły dołączać kolejne osoby i w niedługim czasie powstała liczba grupa, w której skład weszli:

Paweł Stano – technik emisji,

Agnieszka Miller – operatorka,

Bogusław Magrowicz (brat Mariusza) – operator, montażysta i obsługa emisji,

Krzysztof Zbyszyński – emisja, montaż,

Igor Reguła – dziennikarz,

Agnieszka Szafran – dziennikarka.

Beata Magrowicz (żona Bogusława Magrowicza) – prezenterka,

Tomasz Papuga – operator,

Grzegorz Jabłoński – operator,

Grzegorz Ujazda – operator,

Katarzyna Jabłońska – dziennikarka,

Agata Szymczak – dziennikarka,

Łukasz Kasprzykowski – dziennikarz, późniejszy reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych,

Rafał Jarmakowski – archiwista, a następnie dziennikarz i operator kamery,

Katarzyna Bendisz – sekretarka,

Krzysztof Hille – dziennikarz,

Zbigniew Turski – dziennikarz sportowy,

Robert Gabrjanczyk – operator, montażysta

Leszek Ramisz – autor programów krajoznawczych i o historii Pabianic,

Zbigniew Grzanka – komentator sportowy.

Zespół telewizji TOP utrzymywał się w prawie niezmienionym składzie do lata 2000 roku, a jego członkowie – traktując to jako dodatkowe zajęcie – współpracowali z redakcją programu ze zróżnicowaną intensywnością i w różnych wymiarach czasowych. Członków zespołu łączyła przede wszystkim pasja, a stosunkowo niewielkie wynagrodzenie, jakie z czasem zaczęli pobierać za swoją pracę, było sprawą drugorzędną.

Na przełomie 1994 i 1995 roku z firmy Gosat-Service wyodrębniła się firma Gosat Media. W tym też czasie z zespołu odszedł Mirosław Kacprzak, który skupił się na administrowaniu i obsłudze sieci kablowej w Pabianicach, w imieniu firmy Gosat Service, w której był zatrudniony. Pracownikami zatrudnionymi przez firmę Gosat-Media na podstawie umowy o pracę zostali Witold Szulc, któremu powierzono obowiązki redaktora naczelnego (pół etatu) i Paweł Stano, który został technikiem – operatorem emisji (pół etatu). Pozostali członkowie zespołu współpracowali z telewizją TOP na podstawie umów o dzieło. Środki na wypłatę wynagrodzeń z tytułu umów wypłacane były  z zysku z emisji reklam i programów sponsorowanych.

W początkowym okresie działalności telewizja TOP nie miała żadnych związków z Miejskim Ośrodkiem Kultury ani z innymi strukturami miejskimi. Wkrótce jednak władze miasta spostrzegły, że jest to inicjatywa społeczna o dużym znaczeniu i dużej sile oddziaływania. Znaczenie telewizji lokalnej zostało szczególnie docenione podczas sytuacji kryzysowej związanej z poważną awarią sieci gazowej w osiedlu Bugaj w lipcu 1993 roku i zagrożeniem życia mieszkańców. Wówczas to władze miasta z ówczesnym prezydentem Markiem Firkowskim postanowiły pomóc telewizji TOP. Miejski Ośrodek Kultury zakupił w tym celu mikser wideo, magnetowid i komputer Amiga. Sprzęt został następnie użyczony redakcji TOP, w MOK-u zatrudniony został  w wymiarze pół etatu Mariusz Magrowicz, którego zadaniem miała być m. in. obsługa tego sprzętu.

Jednocześnie ustabilizował się ramowy program tygodnia. Oprócz codziennych wiadomości, które otrzymały nazwę IKS (Informacje, Kultura, Sport)nadawanych było wiele innych programów: Magazyn Harcerski, Magazyn Pabianickiej Spółdzielni Mieszkaniowej, Magazyn ZGKiM, Magazyn Żeglarski, programy ekologiczne, program „Nasze szkoły i przedszkola”, program „Po ile pietruszka” poświęcony cenom na pabianickich targowiskach, tzw. programy bez montażu, ukazujące różne wydarzenie rejestrowane na gorąco telewizyjną kamerą, relacje sportowe z komentarzem (koszykówka, tenis stołowy, zapasy), skróty meczów.

Program rozrósł się do ponad godziny dziennie. Ważną formą były programy na żywo, takie jak relacja z Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i programy sylwestrowe z udziałem telewidzów, którzy w ich trakcie mogli telefonować do redakcji. Telewizja TOP zorganizowała też w 1994 roku zabawę sylwestrową pod gołym niebem między blokami osiedla Bugaj, którą na żywo transmitowała. W 1994 roku telewizja zaczęła retransmitować sesje rady miasta. W 1996 roku program zwiększył swój zasięg poprzez włączenie do sieci Gosat-Service bloków osiedla Piaski. W lipcu 1997 roku telewizja TOP wspólnie ze Sztabem Ratownictwa CB Radio, którego szefem był nieżyjący już Piotr Zagalski, zorganizowała wielki konwój z pomocą dla ofiar katastrofalnej powodzi na południu Polski. Mieszkańcy Pabianic zebrali wielką ciężarówkę darów, które zostały następnie przekazane poszkodowanym przez powódź.

Kilkuletnia stabilność funkcjonowania programu TOP była  - oprócz wspomnianej pomocy miasta – przede wszystkim zasługą firmy Gosat Media, która zajmowała się, jako nadawca posiadający koncesję KRRiT, emisją programów lokalnych w kilkunastu miastach Polski, w tym również w Pabianicach. Firma Gosat Media powiązana z firmą Gosat Service (właściciel sieci kablowej) otrzymywała od niej środki na funkcjonowanie programu lokalnego. Z tych środków Gosat Media pokrywała koszty energii elektrycznej, telefonów i Zaiks-u  związane z produkcją i emisją programu TOP. Środki z reklam przeznaczone były na wypłacanie należności z tytułu umów o dzieło z członkami zespołu realizatorów programu.

1 kwietnia 1999 roku firma Gosat Service sprzedała swoją sieć kablową w Pabianicach Polskiej Telefonii Kablowej. Od tego momentu zaczęły się kłopoty programu TOP.

Polska Telewizja Kablowa nie wyraziła zainteresowania programem lokalnym i zażądała opłat za możliwość jego rozprowadzania w swojej sieci. Firma Gosat Media, która początkowo kontynuowała emisję programu lokalnego, nie była jednak w stanie utrzymać ani dotychczasowej skali dofinansowania, ani sprostać żądaniom  finansowym PTK. Zaczęły się kurczyć możliwości funkcjonowania zespołu redakcyjnego, którego członkowie rezygnowali ze współpracy, inni poświęcali pracy w telewizji coraz mniej czasu, skupiając się na swoim podstawowym zatrudnieniu.

Chcąc utrzymać program Witold Szulc przedstawił latem 2000 roku władzom miasta skalę i zakres potrzeb finansowych, których spełnienie umożliwiało dalsze funkcjonowanie telewizji TOP. Niestety władze miasta nie zdołały znaleźć odpowiednich środków. Krótko przed wakacjami 2000 roku zaprzestano produkcji i nadawania programu TOP. 19 września 2000 roku sieć kablową PTK odkupiła firma UPC. Próbę kontynuowania produkcji programu lokalnego w wersji okrojonej i zubożonej podjął Mariusz Magrowicz. Trwała ona kilka miesięcy i ostatecznie zakończyła się decyzją o jej zaniechaniu. Jesienią 2000 roku telewizja lokalna w Pabianicach przestała funkcjonować i na blisko rok znikła z ekranów pabianickich telewidzów.

TOP II

Latem 2001 roku władze miasta z prezydentem Pawłem Winiarskim na czele podjęły inicjatywę stworzenia w Pabianicach samorządowego ośrodka produkcji telewizyjnej. Ośrodek ten, zorganizowany w Miejskim Ośrodku Kultury, nosił w oficjalnych dokumentach nazwę „Telewizja Miejska Pabianice”. W tym celu Zarząd Miasta Pabianic 16 lipca 2001 roku podpisał z firmą Gosat Media (późniejsze Media Plus) z Wrocławia umowę, która obowiązywać miała do 16 lipca 2004 roku. Przedmiotem umowy była promocja Gminy Miejskiej Pabianice poprzez emisję audycji telewizyjnych o tematyce miejskiej, w ilości 120 minut programu tygodniowo i 260 minut audycji premierowych miesięcznie.

Na podstawie umowy miasto Pabianice udostępniało firmie Gosat – Media do nadawania gotowe programy telewizyjne. Programy te były produkowane przez zespół produkcji telewizyjnej zatrudniony na podstawie umów o pracę w Miejskim Ośrodku Kultury. W skład zespołu utworzonego jesienią 2001 roku weszli Krzysztof Hile – redaktor, Robert Gabrjanczyk – operator kamery i Jakub Michał Januszewicz – montażysta. Miejsce pracy dla Jakuba Januszewicza zostało utworzone w ramach umowy z Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Ramowy układ programu w okresie obowiązywania umowy między Zarządem Miasta a firmą Gosat-Media przewidywał  emisję audycji telewizyjnych trzy razy w tygodniu. Na program składały się wiadomości, retransmisje sesji rady miasta i rady powiatu, magazyn kulturalny oraz co pewien czas programy okazjonalne. W praktyce oznaczało to emisje, trzy razy w tygodniu w pętli godzinowej, od 10 do 20 minut programu uzupełnianego do pełnych 60 minut planszowym przekazem informacyjnym i reklamami. W przypadku retransmisji sesji rad samorządów pętla nie była stosowana. Na kanale udostępnionym do emisji programu nadawane były również reklamy płatne, a w okresie kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu jesienią 2001 roku oraz do samorządu jesienią 2002 roku płatne ogłoszenia wyborcze.  Od września 2003 roku do 30 czerwca 2004 roku program nadawany był dwa razy w tygodniu. W okresie wakacji (lipiec-sierpień) emisja programu była zawieszana.

W konstrukcji formalnej utworzonej w oparciu o umowę z dnia 16 lipca 2001 roku status nadawcy programu posiadała firma Gosat-Media, która program rozpowszechniała w oparciu o posiadaną koncesję KRRiT. Operatorem rozprowadzającym sygnał programu w swojej sieci kablowej na terenie Pabianic była firma UPC, mająca w tym przedmiocie odpowiednią umowę z firmą Gosat-Media. Miejski Ośrodek Kultury natomiast był producentem programu, finansując ze swego budżetu płace 3 pracowników etatowych tworzących zespół produkcji telewizyjnej, koszty zakupu i eksploatacji sprzętu, rozmów telefonicznych oraz przejazdów służbowych. Ponadto na mocy zawartej umowy MOK zobowiązany był płacić firmie Gosat-Media kwotę 2.600 zł miesięcznie za emisję programu w sieci na terenie Pabianic.

Umowa umożliwiała funkcjonowanie telewizji lokalnej w Pabianicach, była jednak o tyle niekorzystna, że MOK jako producent programu nie otrzymywał za niego wynagrodzenia i musiał opłacać , zgodnie z postanowieniami umowy, koszty jego emisji. Częściej spotykanym w Polsce w podobnych sytuacjach rozwiązaniem było uzyskiwanie przez producenta (lub nadawcę) nieodpłatnego dostępu do sieci w zamian za nieodpłatne udostępnianie swojego programu albo nawet otrzymywanie za przygotowywany program wynagrodzenia. Wpływy z reklam emitowanych na kanale, na którym oglądane były programy produkowane przez MOK, przekazywano nadawcy, czyli firmie Gosat-Media. Miejski Ośrodek Kultury w zyskach tych nie partycypował. Dzięki Witoldowi Szulcowi, który podjął się roli łącznika między MOK a firmą Gosat – Media (potem Media Plus) wielokrotnie udało się uzyskać obniżkę opłaty miesięcznej za emisję, uzasadnioną niewykorzystywaniem przyznanych umową limitów czasowych. Program nadawany w latach 2001-2004, podobnie jak program nadawany wcześniej w latach 1993-2000 nosił nazwę „TOP”.

19 sierpnia 2003 roku zespół realizatorów programu powiększył się o redaktora Marcina Wolskiego, któremu w Miejskim Ośrodku Kultury powierzone zostało stanowisko koordynatora ds. telewizji oraz promocji, informacji i kontaktów z mediami. Objął on również obowiązki redaktora naczelnego, wykonując często także praktyczne czynności jako dziennikarz i operator kamery, przez co zwiększyła się mobilność i elastyczność trzyosobowego dotychczas zespołu. Z redakcją współpracowała również jako wolontariusz redaktor Katarzyna Roszak.

Wobec zbliżającego się terminu wygaśnięcia umowy między Zarządem Miasta Pabianic a firmą Gosat-Media (Media Plus) ówczesny rzecznik prasowy prezydenta Miasta Pabianic Wojciech Janczyk przeprowadził w kwietniu 2004 roku z przedstawicielami firmy UPC rozmowy w sprawie możliwości podjęcia współpracy bezpośredniej. UPC nie wykazała jednak wówczas zainteresowania tym pomysłem. W trakcie rozmów potwierdziło się również, że UPC jako operator sieci kablowej w Pabianicach nie przewiduje przedłużenia umowy z posiadającą uprawnienia nadawcy firmą Media Plus (dawniej Gosat-Media).

W styczniu 2004 roku Zarząd Powiatu Pabianickiego nie przedłużył umowy o retransmitowaniu sesji rady powiatu, tłumacząc to koniecznością oszczędności. Nastąpiło więc zmniejszenie wpływów do kasy MOK o kwotę 854 złote miesięcznie (10.248 złotych w sakli roku). Równocześnie została natomiast przedłużona umowa z ZGKiM dotycząca realizacji programów, które prezentowały działalność zakładu. Do końca istnienia przedsiębiorstwa umowa ta była wykonywana.

W lutym 2004 roku w Urzędzie Miejskim pojawiła się koncepcja nawiązania współpracy z firmą POL-NET, która zaproponowała zbudowanie w Pabianicach na własny koszt sieci światłowodowej, po której sygnał telewizyjny docierałby do większości mieszkańców miasta. Według tej koncepcji POL-NET miał stać się operatorem sieci, a w oparciu o umowę z tą firmą MOK mógł wystąpić do KRRiT o przyznanie koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego. Aby wybudować sieć światłowodową swoją infrastrukturę musiała jednak udostępnić m. in. Pabianicka Spółdzielnia Mieszkaniowa, w której zasobach mieszka znaczna część pabianiczan. Na początku marca 2004 roku odbyło się pierwsze spotkanie w tej sprawie, w którym uczestniczył m. in. ówczesny wiceprezydent miasta Marek Błoch i sekretarz miasta Adam Marczak. Odbyło się jeszcze kilka podobnych spotkań, które nie przyniosły żadnych konkretnych rezultatów, a realizacja całego pomysłu utknęła w martwym punkcie.

30 czerwca 2004 roku wygasła umowa między firmą Media Plus (dawniej Gosat-Media) a UPC, po czym UPC wyłączyła następnego dnia w swojej sieci sygnał telewizji lokalnej TOP i w ten sposób 30 czerwca 2004 roku był ostatnim dniem nadawania lokalnego programu telewizyjnego w Pabianicach, po którym nastąpiła ponadroczna przerwa. 16 lipca 2004 roku wygasła umowa między firmą Media Plus a Zarządem Miasta  z 16 lipca 2001 roku, czyli dotychczasowe ramy formalne dla emisji programu lokalnego przestały istnieć.

Telewizja Miejskiego Ośrodka Kultury „Pro-Mok”

Chociaż funkcjonował wtedy jeszcze normalnie program TOP, który rozpowszechniany był przez firmę Gosat-Media (Media Plus) na podstawie umowy z 16 lipca 2001 roku, jesienią 2003 roku podjęte zostały prace nad stworzeniem w Miejskim Ośrodku Kultury telewizji, która mogłaby produkować i rozpowszechniać swój program w Pabianicach na innych niż dotychczas zasadach formalno-prawnych i organizacyjnych. Prace te koordynował wówczas wyznaczony do tego  zadania przez prezydenta  Pabianic Jana Bernera jego rzecznik prasowy Wojciech Janczyk. Na spotkaniu u prezydenta Bernera w dniu 11 grudnia 2003 roku Wojciech Janczyk przedstawił harmonogram prac zmierzających do powołania takiej telewizji, którego najpilniejszym punktem było uchwalenie nowego statutu MOK, umożliwiającego ośrodkowi działalność medialną i dającego tym samym możliwość wystąpienia do KRRiT z wnioskiem o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego drogą kablową.

Harmonogram ten ze względu na zbyt optymistyczne założenia i późniejsze trudności ze znalezieniem operatora, który zechciałby podpisać umowę o rozprowadzeniu sygnału w swojej sieci nie został zrealizowany w wyznaczonych terminach.

Jednak najważniejszą rzeczą, jaka się wówczas pojawiła, była idea związania telewizji lokalnej z MOK-iem w sposób instytucjonalny poprzez uzyskanie dla MOK-u statusu nadawcy, a nie jedynie producenta pracującego na zlecenie z zewnątrz. Miało to zapewnić telewizji większą możliwość utrzymywania dystansu wobec sporów i konfliktów, zwłaszcza o podłożu politycznym, do jakich czasem potrafi dochodzić w działalności samorządu terytorialnego. Autonomia Miejskiego Ośrodka Kultury jako nadawcy miała również zapobiegać wykorzystywaniu telewizji do celów politycznych przez różne opcje reprezentowane w radzie miejskiej. Chodziło najogólniej o to, żeby telewizja lokalna – zachowując oczywiście wszystkie proporcje – odgrywała w społeczności lokalnej rolę podobną do tej, jaką ustawa o radiofonii i telewizji wyznacza mediom publicznym. Zdecydowanym zwolennikiem takiej funkcji telewizji i takiego jej zamocowania był prezydent miasta prof. Jan Berner.

Ponadto chodziło o to, żeby nowa telewizja w sposób szczególny uwypuklała w swoim programie tematykę kulturalną. Przytaczano również argument praktyczny, że infrastruktura Miejskiego Ośrodka Kultury może być bardzo przydatna w działalności telewizji, a ponadto istnieje możliwość łatwego przystosowania na jej potrzeby dwóch pomieszczeń w budynku ośrodka. Nowy statut  Miejskiego Ośrodka Kultury  uwzględniający działalność medialną uchwalony został przez  Radę Miejską w Pabianicach w dniu 3 marca 2004 roku.   W lipcu 2004 roku zakończyły się fiaskiem próby zawarcia porozumienia z firmą POL-NET, co miało umożliwić wystąpienie z wnioskiem do KRRiT o udzielenie koncesji. W martwym punkcie utknęły również rozmowy z UPC. W drugiej połowie sierpnia 2004 roku rzecznik prezydenta miasta Wojciech Janczyk poinformował dyrektora MOK, iż jego najnowszych kontaktów z UPC wynika, że UPC zmieniło nastawienie i wyraża gotowość do bezpośredniej współpracy z Miejskim Ośrodkiem Kultury na nowych zasadach. Już 9 września 2004 roku dyrektor MOK wysłał do UPC pismo potwierdzające wolę współpracy. W odpowiedzi UPC oświadczyło, że jest gotowe podpisać umowę o udostępnienie swojej sieci, o ile MOK przedstawi koncesję KRRiT na rozpowszechnianie programu. Tymczasem, aby uzyskać koncesję KRRiT trzeba było do wniosku koncesyjnego dołączyć umowę z operatorem sieci kablowej.

Powstało więc błędne koło. W obliczu takich faktów Wojciech Janczyk wyraził sceptycyzm co do szans stworzenia w Miejskim Ośrodku Kultury telewizji w oparciu o własną koncesję i stwierdził, że nie widzi już pola manewru dla tej koncepcji. Jednak dyrektor Miejskiego Ośrodka Kultury postanowił podjąć – już samodzielnie – jeszcze jedną próbę zmierzającą do uzyskania przez ośrodek koncesji KRRiT.  Dlatego też nawiązał kontakt z dwoma małymi sieciami kablowymi o niewielkim zasięgu, które obok UPC rozprowadzały sygnał  telewizyjny w Pabianicach.

Nieformalne rozmowy z przedstawicielami sieci dyrektor Żurawski odbył w połowie września 2004 roku. Chodziło przede wszystkim o ustalenie, czy status prawny obu sieci pozwala im na podpisanie umowy o rozprowadzeniu sygnału z Miejskim Ośrodkiem Kultury. Obie sieci wyraziły wówczas zainteresowanie współpracą z MOK, jednak realne możliwości techniczne i formalne przedstawiło tylko Stowarzyszenie Bugaj. Warto podkreślić, że Stowarzyszenie zawiązane przez mieszkańców osiedla Bugaj działało prężnie od wielu lat, powiększając stopniowo swój zasięg i oferując ciekawy pakiet programów.

W dniu 25 września 2004 roku dyrektor Radosław Żurawski spotkał się z prezesem Stowarzyszenia Bugaj Marianem Omiotkiem. W trakcie spotkania uzgodniono, że w jak najkrótszym czasie podpisana zostanie umowa pomiędzy MOK a Stowarzyszeniem umożliwiająca Ośrodkowi wystąpienie do KRRi T z wnioskiem o koncesję. Należy tutaj podkreślić ogromną rolę, jaką w utworzeniu telewizji Miejskiego Ośrodka Kultury odegrał Marian Omiotek. Był on wielkim orędownikiem przywrócenia lokalnego programu telewizyjnego w Pabianicach, uważając, że program odgrywa ważną rolę w życiu społeczności miejskiej  i jest cennym i atrakcyjnym uzupełnieniem każdego pakietu programowego w sieciach kablowych. Poparł zarazem projekt stworzenia przez MOK własnej telewizji widząc w takim jej zamocowaniu wiele istotnych zalet. Ponadto bardzo konstruktywnie i  energicznie podszedł do spraw formalnych, w tym do zredagowania i szybkiego podpisania umowy, przekonując do pomysłu ostrożny początkowo zarząd  swojego Stowarzyszenia.

Podpisanie umowy ze Stowarzyszeniem Bugaj otworzyło Miejskiemu Ośrodkowi Kultury drogę do wystąpienia do KRRiT z wnioskiem o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu drogą kablową w sieci Stowarzyszenia. Prace nad przygotowaniem wniosku koncesyjnego dyrektor Radosław Żurawski rozpoczął osobiście pod koniec października 2004 roku, zajmując się wszystkimi szczegółami. Wielo stronnicowy wniosek wraz z 40 załącznikami, z których 25 opracować musiał wnioskodawca, wymagał precyzyjnego i spójnego zredagowania. Wniosek datowany na dzień 2 lutego 2005 roku skierowany został do KRRiT, która rozpoczęła jego rozpatrywanie. Najważniejszym załącznikiem do wniosku – obok umowy o rozprowadzeniu sygnału podpisanej ze Stowarzyszeniem Bugaj – był projekt koncepcyjny programu telewizyjnego wraz z propozycją układu ramowego i krótką charakterystyką oferowanych pozycji programowych. Proponowanemu programowi dyrektor nadał nazwę „Pro MOK” (Program Miejskiego Ośrodka Kultury), którą – jak wspomina – wymyślił w ostatniej chwili i wpisał do odpowiedniej rubryki formularza koncesyjnego tuż przed zaklejeniem koperty i wysłaniem jej do Krajowej rady.

Projekt zakładał stworzenie programu telewizyjnego Miejskiego Ośrodka Kultury redagowanego i realizowanego przez grupę pracowników ośrodka przy aktywnym i szerokim współudziale dzieci i młodzieży z młodzieżowej sekcji telewizyjnej. Program miał z założenia charakter uniwersalny, co znaczy, że miał zawierać różnorodne treści oraz gatunki i formy telewizyjne. Szczególny nacisk został położony na lokalną tematykę kulturalną i na działalność Miejskiego Ośrodka Kultury.

W ramach procedury koncesyjnej w dniu 15 kwietnia 2005 roku odbyło się w siedzibie KRRiT w Warszawie tzw. wysłuchanie, podczas którego dyrektor Radosław Żurawski odpowiadał przed kilkunastoosobowym gremium przedstawicieli KRRiT  na pytania dotyczące wniosku, a także wysłuchał opinii przedstawicieli poszczególnych departamentów Rady. Najważniejsze pytanie, jakie padło w trakcie wysłuchania ze strony KRRiT dotyczyło  sprawy zachowania niezależności programowej projektowanej telewizji i nie ulegania wpływom i naciskom o charakterze politycznym, związanym z działalnością samorządu lokalnego, które mogą wynikać ze specyficznego zamocowania organizacyjnego i finansowego Miejskiego Ośrodka Kultury. Dyrektor Departamentu Komunikacji Kablowej z naciskiem zaznaczyła, że obrona tej niezależności leży w centrum troski KRRiT. Równocześnie przedstawiciele KRRiT bardzo pozytywnie ocenili wniosek Miejskiego Ośrodka Kultury, kierując go bez zastrzeżeń do dalszego procedowania. Całość wysłuchania była stenografowana i nagrywana, zaś stenogram i nagranie przechowywane są w archiwum KRRiT.

Po pozytywnym dla MOK zakończeniu postępowania koncesyjnego KRRiT podjęła 10 czerwca 2005 roku uchwałę o udzieleniu Miejskiemu Ośrodkowi Kultury w Pabianicach koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego o nazwie „Pro MOK” w sieci kablowej Stowarzyszenia  Bugaj na terenie Pabianic. Równolegle z pracami nad zagadnieniami formalnymi od czerwca 2004 roku trwały przygotowania bazy techniczno-lokalowej w siedzibie MOK. W drugiej dekadzie czerwca 2004 r. zapadła ostateczna decyzja o przeniesieniu studia i montażowni z ulicy Brackiej do siedziby ośrodka przy ulicy Kościuszki. Wykonany został generalny remont i adaptacja wolnego pomieszczenia w gmachu MOK na parterze. Wszystkie prace remontowe zostały wykonane własnymi siłami MOK i 25 czerwca 2004 roku pomieszczenie było gotowe do użytku. W dniu 2 lipca – po ustaniu emisji programu TOP – całe wyposażenie montażowe, które stanowiło własność MOK zostało przeniesione z ulicy Brackiej do budynku przy ulicy Kościuszki 14. W połowie lipca 2004 roku dyrektor MOK zlecił wykonanie remontu generalnego i adaptacji, dla potrzeb studia telewizyjnego, pomieszczenia na piętrze MOK, które było zaniedbane i prawie  niewykorzystywane. Prace te wykonane zostały wyłącznie siłami MOK. Dyrektor znalazł również sponsorów, którzy udostępnili niektóre materiały do tych prac  nieodpłatnie, inne zaś sprzedali z bardzo dużym rabatem. Zdecydowaną większość prac remontowo-adaptacyjnych przeprowadził osobiście, własnoręcznie i nieodpłatnie redaktor Marcin Wolski, który – jak się okazało – ma w tym zakresie duże kwalifikacje i doświadczenie. Podjęte zostały kroki zmierzające do efektywnego wykorzystania pozostających na etatach w MOK trzech członków zespołu realizatorskiego. Pracownicy ci pozostaliby bez zadań wobec braku możliwości emisji programu. W dniu 21 czerwca 2004 roku rozpoczęła działalność młodzieżowa sekcja telewizyjna. Na jej inauguracyjnym spotkaniu obecni byli sekretarz miasta Adam Marczak i rzecznik prezydenta Wojciech Janczyk.

Sekcja zaczęła odbywać regularne zajęcia, podczas których uczestnicy opanowywali podstawy warsztatu realizatorskiego i dziennikarskiego. Do czerwca 2005 roku młodzież pracując pod kierunkiem Arkadiusza Florczaka (instruktora sekcji teatralnej MOK, a równocześnie współtwórcy i wiceprezesa telewizji kablowej Ret-Sat 1 w Łodzi, przygotowała kilkadziesiąt programów, które zostały wykorzystane gdy telewizja Pro MOK, po uzyskaniu koncesji KRRIT rozpoczęła nadawanie. Etatowi członkowie zespołu realizatorów regularnie wspomagali prace sekcji młodzieżowej. Uporządkowane zostały również zasoby archiwalne będące własnością MOK. Członkowie zespołu realizatorów nadal regularnie przygotowywali  materiały z Pabianic dla telewizji regionalnej TVP 3 Łódź. I tak np. we wrześniu 2004 roku programów takich TVP Łódź wyemitowała kilka, zaś w październiku było ich na antenie 17.

Pierwsza testowa emisja programu Miejskiego Ośrodka Kultury w sieci Stowarzyszenia Bugaj mająca wyłącznie charakter próby technicznej odbyła się w Wielki Piątek 25 kwietnia 2005 roku. Wyemitowano wówczas program pasyjny zrealizowany przez sekcję teatralną MOK. Następne emisje próbne, już po otrzymaniu przez MOK koncesji miały miejsce w trzeciej dekadzie lipca i sierpnia 2005 roku. Oficjalne rozpoczęcie emisji programu Pro MOK w sieci kablowej Stowarzyszenia Bugaj nastąpiło 6 września 2005 roku. Dostarczanie materiału do emisji odbywało się w ten sposób, że płytka DVD dowożona była do stacji czołowej przy ul. Wajsówny i odtwarzana z komputera lub odtwarzacza DVD i emitowana do sieci. Było to rozwiązanie uciążliwe, ale skuteczne.

Stowarzyszenie Bugaj posiada sieć stosunkowo niedużej wielkości i program Pro-MOk mógł docierać za jej pośrednictwem zaledwie do 2, 3 tysięcy telewidzów. Toteż  Żurawski podjął od nowa starania zmierzające do podpisania umowy z największym operatorem na terenie Pabianic, tj. z firmą UPC. Korespondencja prowadzona była z pracownikami pionu programowego UPC. W odpowiedzi na propozycję współpracy firma UPC poinformowała, że zaproponowane przez MOK dostarczanie materiału emisyjnego na płytkach DVD nie wchodzi w grę, gdyż stacja czołowa UPC w Pabianicach jest całkowicie bezobsługowa.

UPC zaproponowało dosyłanie sygnału światłowodem. Takiego światłowodu między budynkiem MOK a stacją czołową UPC nie ma, a jego wybudowanie ze względów finansowych było mrzonką. Dyrektor Żurawski zaproponował więc dosyłanie sygnału drogą radiową. Na tę propozycję, bardzo realną technicznie, UPC nie odpowiedziało, mimo kilkakrotnie ponawianych listów. Nie chcąc ustąpić,  Radosław Żurawski znalazł dostęp do prezesa UPC Polska Sp. z o.o. W przekazanej mu kanałem bezpośrednim korespondencji przedstawił sprawę, opisał zainteresowanie pabianiczan programem i zapytał, co jest przyczyną trwającego 4 miesiące braku reakcji ze strony UPC. W natychmiastowej odpowiedzi telefonicznej władze UPC poinformowały o zgodzie na zastosowanie dosyłu radiowego i na podpisanie umowy z Miejskim Ośrodkiem Kultury. UPC poinformowało również, że Pro-MOK włączony zostanie do pakietu pośredniego, co zapewni programowi dużą liczbę odbiorców.

W dniu 19 maja 2006 roku podpisana została umowa między UPC a Miejskim Ośrodkiem Kultury o rozprowadzaniu sygnału Pro-MOK w sieci na terenie Pabianic.

Uzgodnienie szczegółów umowy pomiędzy Miejskim Ośrodkiem Kultury a UPC zajęło blisko miesiąc, po czym w dniu 19 maja 2006 roku została ona podpisana. Umowa przewidywała, że sygnał    programu Pro –MOK  będzie dosyłany do stacji czołowej sieci UPC w Pabianicach drogą radiową.  Zestawieniem radiolinii i obsługą dosyłu na podstawie odrębnej umowy zajęła się firma Marcom Media, która urządzenie nadawcze radiołącza zainstalowała na budynku młynów przy ulicy Partyzanckiej. Miało to zapewnić dobrą jakość sygnału.

Mając podpisaną umowę z operatorem MOK wystąpił do KRRiT z wnioskiem o rozszerzenie koncesji na nową sieć. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku KRRiT podjęła w dniu 29 sierpnia 2006 roku odpowiednią uchwałę w tej sprawie i 17 października 2006 roku program Pro-MOK pojawił się w sieci kablowej UPC. Był to ważny moment, gdyż sieć UPC jest największą i najbardziej rozgałęzioną siecią w Pabianicach, dzięki czemu zasięg programu Pro-MOK bardzo znacznie się zwiększył.

Równocześnie nieprzerwanie trwała emisja w sieci Stowarzyszenia Bugaj. Wiosną 2008 roku włączenie programu Pro-MOK do swojego pakietu programowego zaproponowała Miejskiemu Ośrodkowi Kultury firma POL-NET, która zbudowała sieć kablową na terenie Starego Miasta w Pabianicach. Po podpisaniu odpowiedniej umowy MOK wystąpił do KRRiT z wnioskiem o kolejne rozszerzenie koncesji. Uchwała KRRiT w tej sprawie zapadła w dniu 9 września, po czym w dniu 10 października 2008 roku rozpoczęła się emisja programu Pro-MOK w sieci kablowej firmy POL-NET.

Z dniem 1 października 2007 roku dosył sygnału emisji przejęła firma MOVIES PICTURES STUDIO Witolda Szulca, która zaproponowała dostarczanie sygnału do sieci UPC drogą przewodową, co gwarantuje stabilną jakość i odporność na warunki atmosferyczne. Równocześnie firma ta podjęła się przesyłania sygnału drogą radiową do sieci Stowarzyszenia Bugaj, co wyeliminowało uciążliwą konieczność codziennego dowożenia do stacji czołowej płytki z zarejestrowanym programem. Firma MOVIES PICTURES STUDIO zaproponowała bez porównania korzystniejszą cenę od tej, jaką MOK płacił firmie zajmującej się tym wcześniej.

Z chwilą przejęcia dosyłu sygnału i obsługi emisji przez firmę MOVIES PICTURES STUDIO skończyły się wszelkie problemy organizacyjne i techniczne, które przed październikiem 2007 roku były dużą  bolączką telewizji Pro-MOK. Ponadto spadły znacznie koszty, a zaoszczędzone kwoty można było przeznaczyć na produkcję programów. Firma MOVIES PICTURES STUDIO zajęła się również obsługa emisji i dosyłem sygnału do sieci kablowej POL-NET.

Po rozpoczęciu emisji programu Pro-MOK w dniu 6 września 2005 roku ważną sprawą stało się wypracowanie tygodniowego programu ramowego. Przyjęto założenie, że w dni powszednie od wtorku do piątku nadawane są programy premierowe w wymiarze  od 30 do 50 minut dziennie, uzupełniane planszowym przekazem informacyjnym do pełnej godziny.  Emisja takiego godzinnego bloku odbywa się w godzinnej pętli czasowej, czyli 24 razy w ciągu doby. W soboty i niedziele nadawany był pierwszy blok powtórkowy, a w poniedziałek drugi blok powtórkowy.

Niezmienną pozycję układu ramowego stanowią od początku wiadomości. Trwają one przeciętnie około 10 minut , informując o najważniejszych wydarzeniach z życia miasta. Wiadomości nadawane, z nielicznymi odstępstwami, trzy razy w tygodniu (w poniedziałki, środy i piątki) stanowią najważniejszy składnik tygodniowego programu ramowego, który podlegał różnym zmianom i modyfikacjom.

Przez pierwszych kilkanaście miesięcy dobór programów do układu ramowego odbywał się przeważnie na zasadzie doraźnej reakcji na bieżące wydarzenia w Pabianicach zwłaszcza z zakresu kultury. Były to najczęściej reportaże, relacje i retransmisje. Często wykorzystywane były również programy przygotowane przez młodzieżową sekcję telewizyjna przed wrześniem 2005 roku, kiedy nie było emisji. W następnym okresie redakcja starała się układać audycje w cykle tematyczne, nadawane w stałe dni tygodnia . Tak powstały cykle „Wśród książek” o Miejskiej Bibliotece Publicznej, „S jak służba” o pracy służb mundurowych, „Pro-Sport”, „Gość w studio”, „Zielone okienko” o pracy Terenowego Ośrodka Edukacji Ekologicznej w Miejskim Ośrodku Kultury.

Od wiosny 2008 roku przyjęte zostało założenie, aby programy emitować według następującego porządku:

Poniedziałek - Wiadomości, S jak służba, Audycja o tematyce kulturalnej;

Wtorek-  Magazyn Pabianickiej Spółdzielni Mieszkaniowej (program emitowany usługowo), Sonda uliczna, Program o sporcie;

Środa- Wiadomości, Programy turystyczne, przygodowe i ekologiczne;

Czwartek – Audycja o tematyce kulturalnej ze szczególnym uwzględnieniem działalności Miejskiego Ośrodka Kultury, Wiadomości, Konferencja prasowa Prezydenta Miasta Pabianic;

Sobota-Niedziela (pętla dwugodzinna), suma wiadomości z całego tygodnia.

Powyższego schematu nie traktuje się jako sztywnych ram, dopuszczając zmiany, wynikające ze stopnia pilności emisji poszczególnych programów. Program nadawany jest w godzinnej pętli czasowej, która – o ile jest to potrzebne – wydłużana jest do 2 godzin, zwłaszcza dla potrzeb emisji sobotnio-niedzielnej. Zaletą emisji w pętli czasowej jest możliwość obejrzenia programu o dowolnie wybranej porze, co zwiększa jego oglądalność. Zdarzają się niekiedy głosy krytyczne, że Pro-MOK przez cały dzień powtarza ten sam program. Jest to jednak krytyka nieuzasadniona, bowiem system taki jest typowy dla małych telewizji kablowych, które ze względów finansowych i sprzętowych nie mogą sobie pozwolić na wyprodukowanie więcej niż kilkudziesięciu minut programu dziennie.

Trzon zespołu telewizji Pro-MOK w 2008 roku stanowi grupa pracowników etatowych: Krzysztof Hile – dziennikarz i operator kamery nieprzerwanie od 2001 roku (do 2004 roku w zespole realizatorów TOP), Jakub Januszewicz – montażysta, nieprzerwanie od 2001 roku (do 2004 roku przy produkcji programu TOP), Krzysztof Dumka – redaktor – koordynator, montażysta i operator, grafik komputerowy. Od początku istnienia telewizji Pro-MOK współpracuje z nią jako dziennikarka Katarzyna Roszak. Do końca roku 2005 etatowym operatorem był doskonały fachowiec Robert Gabrjanczyk. Do sierpnia 2007 roku funkcję redaktora naczelnego pełnił Marvin Wolski, który po przejściu do innej pracy nadal współpracuje z telewizją Pro-MOK, zajmując się archiwizacją i ewidencją programów. Od września do grudnia 2007 roku redaktorem naczelnym telewizji Pro-MOK był Marek Nowak, specjalista z zakresu organizacji produkcji filmowej i telewizyjnej.  Uporządkowanie i poprawa organizacji pracy oraz jej profesjonalizacja były priorytetowym celem jego kilkumiesięcznej kadencji.

Przez pierwsze półrocze 2008 roku funkcję redaktora naczelnego pełnił medioznawcza i kulturoznawca Michał Brzeziński. Od lipca 2008 roku zespołowi redakcyjnemu przewodniczy dyrektor Miejskiego Ośrodka Kultury Radosław Żurawski.

Lista osób, które współpracowały bądź współpracują z telewizją Pro-MOK obejmuje kilkanaście osób:

Witold Banaś – redaktor programów o ruchu drogowym,

Kordian Borowczyk – autor programów młodzieżowych,

Paweł Fogiel – operator i montażysta,

Jakub Gajewski – montażysta,

Marek Głowacki –dyrygent, pianista, autor programów muzycznych,

Adam Grodnicki – dziennikarz,

Marcin Kędzierski – montażysta,

Sebastian Kokoszewski – operator,

Mirosław Łubiński – operator i montażysta,

Marcin Niezabitowski – montażysta,

Norbert Nowak – autor, reżyser i producent programów rozrywkowych,

Przemysław Sobytkowski – dziennikarz,

Mariusz Szulc – montażysta i operator,

Wojciech Wasiak – dziennikarz, autor programów przygodowych,

Klaudia Wojciechowska – dziennikarka,

Wojciech Wojtysiak – dziennikarz,

Jadwiga Zauder –Olesińska – operator/dziennikarka,

Marta Zawada – dziennikarka muzyczna i prezenterka,

Maja Makarewicz – dziennikarka.

W powstawaniu programu udział mają też dzieci i młodzież z młodzieżowej sekcji telewizyjnej. Telewizja Pro-MOK produkuje około 200 minut programu premierowego tygodniowo, nie licząc przekazu planszowego oraz reklam.

Ponadto na podstawie umowy z Telewizją Polską SA Oddział w Łodzi zawartej w dniu 30 maja 2003 roku i corocznie odnawianej pracownicy telewizji Pro-MOK przygotowują materiały dotyczące Pabianic i przeznaczone do wiadomości emitowanych w programie lokalnym TVP 3. I tak np. w roku 2006 na antenie TVP 3 ukazało się 196 takich wiadomości, w roku 2007 -309 zaś do września 2008 roku było ich 255. Dzięki temu Pabianice są stale obecne w mediach ponadlokalnych. (…)

Telewizja Miejskiego Ośrodka Kultury Pro-MOK odbierana jest przez kilkanaście tysięcy pabianiczan. Sądząc po reakcjach i komentarzach odgrywa ona istotną rolę społeczną: informuje o ważnych wydarzeniach z życia miasta, relacjonuje, komentuje i kreuje wydarzenia kulturalne, informuje o pracy i przybliża działalność instytucji kultury, daje pabianickiej młodzieży szansę tworzenia własnych programów i prezentowania ich na antenie. Niezwykle ważna jest rola telewizji Pro-MOK w propagowaniu działalności Miejskiego Ośrodka Kultury. Wydarzenie kulturalne w Sali widowiskowej, w którym uczestniczy 250 osób, zrelacjonowane lub  retransmitowane w telewizji ogląda co najmniej kilka tysięcy osób, a więc kilkanaście do kilkudziesięciu razy więcej.

Przy szczupłości środków finansowych telewizja funkcjonuje w dużej mierze dzięki zamiłowaniu i pasji zarówno jej pracowników etatowych, jak i szerokiego grona współpracowników, w tym młodzieży z sekcji telewizyjnej.

Należy mieć nadzieję, że wysiłek i w dużej mierze bezinteresowna praca wszystkich, dzięki którym telewizja Pro-MOK powstała i istnieje, będzie zawsze doceniany, i będzie ona mogła – otoczona życzliwością pabianickich telewidzów bez przeszkód funkcjonować, pełniąc ważną rolę społeczną i kulturotwórczą w naszym mieście. Amen.(Radosław Żurawski)

Pro-MOK 2011

No, nie do końca „amen”. Telewizja istnieje nadal. Od 2009 r. zaczęli z nami współpracować Magdalena Kuszmider, Bartosz Kobza i Kamil Adamek. Dodatkowo zaistniały takie programy jak: „O kobietach nie tylko z kobietami”, „Młodzi o …” i szereg innych mniejszych programów. Powstawało wiele relacji z koncertów i spektakli. W sumie był to swojego rodzaju złoty okres w telewizji. Jedyną rzeczą jakiej brakowało do szczęścia to brak możliwości finansowania programów z reklam. Oczywiście były jakieś wpływy, ale nie były one znaczące dla funkcjonowania całości. W tym czasie zaczęto obcinać fundusze Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, a co za tym idzie również telewizji Pro-MOK. Przypomnę tylko, że telewizja Pro-MOK nie ma ani grosza a abonamentu. Sieci kablowe takie jak UPC, Polnet czy Stowarzyszenie Bugaj emitują telewizję Pro-MOK „gościnnie”. Obcinanie funduszy odbiło się na współpracy z wieloma osobami.

Pomimo trudności finansowych w 2010 r. otrzymaliśmy nowe pomieszczenia – nowe studio telewizyjne, gdzie warunki do pracy i realizacji diametralnie się poprawiły. Współprace podjęła z nami redaktorka Emilia Ziętala, wcześniej pracująca w lokalnej gazecie. Nie cieszyliśmy się długo nowym studiem. Nowa dyrekcja miała zupełnie odmienne plany związane z pomieszczeniami studia. Znaleźliśmy się trochę w punkcie wyjścia. Otrzymaliśmy inne pomieszczenie. W miejsce studia reaktywowano Kawiarnię Artystyczną. Redakcja skurczyła się do kilku osób:

Krzysztof Dumka – redaktor naczelny, operator, montażysta, grafik,

Krzysztof Hile – redaktor, operator,

Katarzyna Giedrojć – redaktor.

Emilia Ziętala – redaktor,

Witold Banaś – redaktor,

Przemysław Morawski – montażysta, operator,

Witold Szulc – operator, montażysta, emisja.

W tak ograniczonym składzie realizujemy takie programy jak: „Wiadomości”, „Poniedziałkowy reportaż”, „Informator Miejski”, „PSM”, „Temat tygodnia”, „Ulice Pabianic”, „Z Powiatu”, „Informator Powiatowy”, „Przegląd prasy”, „Ludzie i ich pasje”, „Prawnik radzi”, „Puls Miasta”, „Pabianicki Magazyn Kulturalny”, „Galerie Pabianic”, „Rozmowy w Studiu”, „Życie na obcasach” i wiele innych dodatkowych zleceń. Póki co udaje się nam utrzymać na wizji wiele programów. Powoli jednak zaciera się granica między pasją tworzenia telewizji a możliwościami fizycznymi. Pomimo trudności i nieprzychylnych wiatrów staramy się, aby TV Pro-MOK była odbierana przez Pabianiczan pozytywnie, aby znajdowano w niej to, czego nie oferują inne telewizje – czyli lokalność we wszystkich aspektach życia. Jak dalej potoczą się jej losy, pokaże życie.

1.11.2011

Z TV Pro-MOK odchodzi Katarzyna Giedrojć. Pracowała wiele lat, realizując głównie newsy do Wiadomości TV Pro-MOK. Nie pracuje również Witold Banaś, realizujący „Ulice Pabianic”.

1.03.2012

Nie jestem już redaktorem naczelnym TV Pro-MOK. Funkcję managera pełni Witold Szulc.

6.04.2012

Witold Szulc zostaje redaktorem naczelnym. Historia toczy się dalej. Telewizja przestawiła się na realizację programów pro-urzędowych.

6.09.2012

Redaktorem naczelnym TV Pro-MOK zostaje Przemysław Morawski.

2.01. 2013

Nie jestem redaktorem. Pozostałem montażystą i operatorem.

1.10.2013

Przemysław Morawski zostaje odsunięty ze stanowiska. Prowadzenie telewizji powierzono mnie i Krzysztofowi Hile.  Obecnie próbujemy utrzymać realizację programów pomimo ograniczeń w składzie. „InfoFLESZ”, „Puls Miasta”, „Po godzinach”, „Z Powiatu”, ”Informator Powiatowy”, „Prawnik  radzi”, „Przedszkolaki”, „Pabianicki Magazyn Kulturalny”, „Pytanie do..”, „Pasjonaci”, „Muzyczne Pabianice”.

4.11.2013

Dołącza do nas Kamil Misiek.  (…) (Krzysztof Dumka)

http://maszynaw.eu/Omnie/Historia.html

http://promok.pl/

Autor: Sławomir Saładaj